| BUNKERE | • bunkere V. 2. Person Singular Imperativ Präsens Aktiv des Verbs bunkern. • bunkere V. 1. Person Singular Indikativ Präsens Aktiv des Verbs bunkern. • bunkere V. 1. Person Singular Konjunktiv I Präsens Aktiv des Verbs bunkern. |
| BUNKERN | • bunkern V. Etwas über längere Zeit (an einem heimlichen Ort) aufbewahren; oft weil ein Mangel herrscht oder man… • bunkern V. Schifffahrt: an Bord nehmen. • Bunkern V. Dativ Plural des Substantivs Bunker. |
| BUNKERS | • Bunkers V. Genitiv Singular des Substantivs Bunker. |
| BUNKERT | • bunkert V. 2. Person Plural Imperativ Präsens Aktiv des Verbs bunkern. • bunkert V. 3. Person Singular Indikativ Präsens Aktiv des Verbs bunkern. • bunkert V. 2. Person Plural Indikativ Präsens Aktiv des Verbs bunkern. |
| FLUNKER | • flunker V. 2. Person Singular Imperativ Präsens Aktiv des Verbs flunkern. • flunker V. 1. Person Singular Indikativ Präsens Aktiv des Verbs flunkern. |
| FUNKERN | • Funkern V. Dativ Plural des Substantivs Funker. |
| FUNKERS | • Funkers V. Genitiv Singular des Substantivs Funker. |
| JUNKERN | • Junkern V. Dativ Plural des Substantivs Junker. |
| JUNKERS | • Junkers V. Genitiv Singular des Substantivs Junker. |
| KLUNKER | • Klunker S. Umgangssprachlich, abwertend: großer auffälliger Edelstein, großer Schmuck. • Klunker S. Veraltet: etwas das herunterhängt und dem Schmuck dient, zum Beispiel eine Troddel oder Quaste an Zaumzeug… • Klunker S. Veraltet oder regional: ein kleiner Klumpen (zum Beispiel in der gebundenen Suppe); ein kleines Knödelchen aus Mehl. |
| LUNKERN | • Lunkern V. Dativ Plural des Substantivs Lunker. |
| LUNKERS | • Lunkers V. Genitiv Singular des Substantivs Lunker. |
| PUNKERN | • Punkern V. Dativ Plural des Substantivs Punker. |
| PUNKERS | • Punkers V. Genitiv Singular des Substantivs Punker. |